Iets echts erg leuks: "Ik zit vast". Hoe kneuteriger hoe leutiger.

Ik heb net bij het openen van Word een eerste poging ontdekt tot het schrijven van een Nederlandstalig blogstukje. Daarin heb ik het over hoe moeilijk ik het vind om in het Nederlands te schrijven. En waarom. Daarna heb ik mijn vorige dingetje (mijn eerste effectief gepubliceerde Nederlandstalige blogartikeltje) nog eens terug gelezen. En gezien dat het waar is, dat mijn Nederlandse schrijftaal knullig is.
Misschien ben ik in het Nederlands toch meer een collegejongetje dan ik zelf geloof. Misschien is mijn Engels toch niet goed genoeg om de knulligheid in mijn eigen teksten te zien. In elk geval dient dit bloggen onder andere om zelfcensuur te vernietigen (in het Engels had ik voor 'annihilate' gekozen en dat was dan leuker geweest). Dus voila. Ziehier mijn allereerste poging tot Nederlandstalige blogpost:

Ik begin een blog in het Engels en hij staat vol goede voornemens. Ik wil beginnen schrijven in het Nederlands en het eerste waar ik op kom, als titel voor dit stukje is: ‘ik zit vast’.

Tijdens het schrijven van die stukjes in het Engels werd ik gewaar dat er één en ander naar boven komt als je schrijft. Ik vrees dat het er in het Nederlands niet beter op gaat worden.

Hallo, ik ben Rik. Ik heb een opvallende snor, en ik wil later komiek, duikleraar, schrijver, wereldburger, reiziger, avonturier, stinkend rijk en wereldberoemd worden. Ik ben veertig jaar oud en weet nog altijd niet wat ik met mijn leven aan moet. Mijn verwachtingen van het leven als volwassene zijn niet veranderd sinds toen ik acht was, en uitkeek naar een leven zonder verplichtingen. Later. Als ik groot was. Dan zou ik vrij zijn. Ik kijk er nog altijd halsstarrig naar uit.

Natuurlijk weet ik ondertussen dat vrijheid met verantwoordelijkheid komt. En dat verantwoordelijkheid iets is dat je actief moet opnemen. Maar ik handel er niet naar. Ik wacht. Ik weet niet waarop. Ik weet wel waarop. Ik wacht op iemand die me hieruit komt slepen. Iemand die me ontdekt, en lanceert. En me zegt wat ik moet doen.

Weg vrijheid.

Catch-22.

Of: “ik zit vast”.

Ik haat Nederlands. Bijna net zo hard als ik Vlaams haat. Kneuterige kuttaaltjes. Onmogelijk om te laten swingen. Deprimerend. Cerebraal. Klein. Aseksueel. Onmogelijk om neer te schrijven ook. Een schrijftaal die in niets lijkt op spreektaal. Ik zou nooit zeggen dat iets “in niets” op iets anders lijkt. Maar ik schrijf het wel. Belachelijk.

Langs de andere kant is het ook belachelijk en puberaal in het Engels te gaan zitten schrijven als Vlaming. De pop-taal. De teevee-taal. Zet er “fucking” tussen en het klinkt menens.

Het feit dat mijn Engels goed genoeg is om er goed in te schrijven helpt nauwelijks. Veel mensen uit mijn omgeving, van mijn doelgroep kunnen niet meelezen.

Ik zit vast.

Between a rock and a hard place.